پیشینه و مبانی نظری مشاوره گروهی

مشاوره گروهی مفهوم مشاوره : انسان از ابتدای کودکی تا سن پیری پیوسته به نقش ها و روابط تازه ای در زندگی خود وارد می شود و نقش های قدیمی را رها می کند و یا تغییر می دهد . برخورد با نقش های جدید ، گاهی مشکلاتی را برای فرد ایجاد می کند و رشد او را کند و یا متوقف می سازد . مشاوره ، از دیدی روان شناسانه به ساده سازی رشد شخصیت افراد کمک می کند و بین نقش های مختلف مانند نقش عضو خانواده و دانش آموز ، پل می زند تا فرد بتواند رشد یابد . این پل زدن عبارت است از این که به فرد کمک شود تا مجموعه ای از رفتارهای تازه را کسب نماید و بتواند با تقاضاها و انتظارات نقش جدید سازگار گردد ( احمدی ، 1387 ). مک لیود ( 2003 )، معتقد است مشاوره محصول شگفت انگیز قرن بیستم می باشد که فعالیتی است به نظر ساده اما بسیار پیچیده ، ساده از این نظر که مشکل مراجع شنیده و درباره اش صحبت می شود اما آن چه مستلزم این شنیدن و گفتن است دانش ، واکنش و فعالیت بسیار گسترده و پیچیده ای می باشد . چرا که ارتباط بین مشاور و مراجع به طور همزمان در سطوح بدنی و جسمی و از طریق زبان و با افکار و احساسات و ذهنیات شرکت کنندگان در جلسه مشاوره اتفاق می افتد ( فلاحی یخدان ، 1382 ). به طور کلی مشاوره جایگاه منحصر به فردی در میان حرفه های یاورانه دارد که نیازهای هم انسان و هم اجتماع را برآورده می سازد ( احمدی ، 1387 ). تجربه هر فردی نشان می دهد گاهی ، مشکلاتی به وجود می آیند که باید حل شوند ، تصمیماتی که باید گرفته شوند و راه حل های عملی که باید انتخاب و یا ترک شوند . کم تر فردی می تواند همه مشکلات را خود حل نماید و همیشه درست تصمیم بگیرد و بهترین راه حل عملی را انتخاب کند . با این حال ، افراد توانایی فکر کردن و دوباره فکرکردن ، تصمیم گرفتن و دوباره تصمیم گرفتن ، رفتار کردن و تغییر رفتار خود را دارند . بنابراین ، مشخصه یک مشاوره مؤثر این است که بتواند به افراد کمک کند تا بتوانند دوباره فکر کنند ، دوباره تصمیم بگیرند و رفتار خود را تغییر دهند ( شلینگ ، 2003 ، ترجمه آرین ، 1385 ). البته مشاوره فقط جهت حل مشکلات موجود صورت نمی گیرد بلکه مشکلات بالقوه را نیز در بر می گیرد . در واقع مشاوره ، دلالت بر یک رابطه تخصصی بین یک مشاور کارآزموده و مددجویان دارد و هدف از آن کمک به مددجویان برای شناخت و تصریح نظر آن ها نسبت به فضای زندگیشان است ، طوری که آن ها بتوانند دست به انتخاب های با معنا و آگاهانه در زمینه هایی بزنند که با طبیعت ذاتی آن ها هماهنگ است و در حیطه هایی قرار دارد که برای آن ها امکان انتخاب وجود دارد . بنابراین می توان گفت